لرزه گیر لاستیکی

نوعی اتصال انعطاف‌پذیر است که در سیستم‌های لوله‌کشی و تهویه مطبوع (HVAC) برای کاهش انتقال ارتعاشات، جذب حرکات ناشی از انبساط و انقباض حرارتی، و کاهش صدا استفاده می‌شود. این لرزه‌گیرها از لاستیک‌های مقاوم و تقویت‌شده با الیاف (مانند نایلون یا کولار) ساخته می‌شوند و می‌توانند در برابر فشار، دما و مواد شیمیایی مختلف مقاومت کنند.

اجزای اصلی لرزه‌گیر لاستیکی:

1. بدنه لاستیکی (Rubber Body): بخش اصلی لرزه‌گیر که از لاستیک‌های مصنوعی یا طبیعی ساخته می‌شود. این لاستیک‌ها با الیاف تقویت می‌شوند تا مقاومت مکانیکی و انعطاف‌پذیری بالایی داشته باشند.
2. فلنج‌ها (Flanges): در دو طرف بدنه لاستیکی قرار دارند و برای اتصال لرزه‌گیر به لوله‌ها یا تجهیزات دیگر استفاده می‌شوند. معمولاً از جنس فولاد کربنی یا استنلس استیل هستند.
3. حلقه‌های تقویت‌کننده (Reinforcing Rings): حلقه‌های فلزی یا غیرفلزی که در داخل بدنه لاستیکی قرار می‌گیرند و به تقویت ساختار لرزه‌گیر کمک می‌کنند.
4. مهره و پیچ (Nuts and Bolts): برای اتصال فلنج‌ها به لوله‌ها و تجهیزات.

انواع لرزه‌گیر لاستیکی:

   لرزه‌گیرهای تک‌قوس (Single Arch Expansion Joints): دارای یک قوس لاستیکی هستند و برای جذب حرکات و ارتعاشات محدود مناسب هستند.

   لرزه‌گیرهای چندقوس (Multiple Arch Expansion Joints): دارای چند قوس لاستیکی هستند و برای جذب حرکات و ارتعاشات بیشتر مناسب هستند.

   لرزه‌گیرهای پرشده (Filled Arch Expansion Joints): فضای بین قوس‌ها با مواد خاصی پر می‌شود تا مقاومت لرزه‌گیر در برابر فشار افزایش یابد.

   لرزه‌گیرهای مهاردار (Control Unit Expansion Joints): دارای مهارکننده‌های خارجی هستند که از کشیدگی بیش از حد لرزه‌گیر جلوگیری می‌کنند.

   لرزه‌گیرهای فلنج‌دار (Flanged Expansion Joints): با فلنج به لوله‌ها متصل می‌شوند.

   لرزه‌گیرهای دنده‌ای (Threaded Expansion Joints): با دنده به لوله‌ها متصل می‌شوند.