اتصالات جوش

اتصالات جوش (Welded Joints) به اتصالاتی گفته می‌شود که از طریق فرآیند جوشکاری بین دو یا چند قطعه فلزی ایجاد می‌شوند. در این فرآیند، لبه‌های قطعات به اندازه‌ای گرم می‌شوند تا ذوب شوند و با افزودن یا بدون افزودن فلز پرکننده (Filler Metal)، یک اتصال دائمی و یکپارچه ایجاد کنند.

 

انواع اتصالات جوشکاری و کاربردهای آن:

1. جوش لب به لب (Butt Joint): قطعات در یک راستا قرار می‌گیرند.

• کاربرد: اتصال ورق‌ها، لوله‌ها، تیرها در سازه‌ها و … محکم‌ترین نوع اتصال اگر به درستی انجام شود.

2. جوش گوشه (Fillet Weld): دو قطعه با زاویه نسبت به هم قرار می‌گیرند و جوش در گوشه ایجاد می‌شود.

• کاربرد: اتصال ورق‌ها در قاب‌ها، ستون‌ها، اتصالات زاویه‌دار.

3. جوش شیاری (Groove Weld): شیاری در لبه قطعات ایجاد شده و با فلز پرکننده پر می‌شود.

کاربرد: اتصال ورق‌های ضخیم،

•  لوله‌ها با فشار بالا، نیاز به استحکام بالا. انواع مختلفی مثل شیار V، U، X دارد.

4. جوش سر به سر (Lap Joint): قطعات روی هم قرار می‌گیرند و جوش از روی همپوشانی انجام می‌شود.

• کاربرد: اتصال ورق‌های نازک، وقتی استحکام بالا لازم نیست.

5. جوش تی (Tee Joint): یک قطعه به صورت عمود بر قطعه دیگر قرار می‌گیرد.

• کاربرد: اتصال تیرها به ستون‌ها.

شرکت شایان پترو تاسیسات پارسه، با سال‌ها تجربه در تولید و تأمین انواع اتصالات جوشی صنعتی، همراه مطمئن پروژه‌های بزرگ در سراسر کشور است.

برای مشاوره، ثبت سفارش یا دریافت لیست قیمت با ما تماس بگیرید:

شماره تماس: 2403 8817 021

شماره تماس: 8046 220 0912

حالت‌های جوشکاری (پوزیشن‌ها):

1-حالت تخت :(Flat)

 جوشکاری به وضعیتی گفته می‌شود که قطعات مورد جوشکاری در یک صفحه قرار دارند و هیچگونه زاویه یا شیبی بین 

• آن‌ها وجود ندارد. این ساده‌ترین حالت جوشکاری است.

حالت افقی (Horizontal)

• جوشکاری، قطعات جوشکاری به صورت افقی نسبت به یکدیگر قرار می‌گیرند. در این حالت، یکی از قطعات به صورت افقی و دیگری در جهت عمود بر آن قرار می‌گیرد.

2-حالت قائم (Vertical)

• قطعات نسبت به هم عمود بر هم قرار گرفته‌اند و جوشکاری در جهت عمودی انجام می‌شود. این حالت نسبت به حالت‌های دیگر، پیچیده‌تر و نیازمند مهارت بیشتر است.

3-حالت بالای سر یا سقفی (Over Head)

• جوشکاری، قطعات در بالای سر جوشکار قرار دارند و جوشکار باید به صورت معلق یا با استفاده از تجهیزات خاص، جوشکاری را انجام دهد. این حالت، سخت‌ترین و نیازمند مهارت و تجهیزات ایمنی بیشتری است.

اهمیت دانستن انواع اتصالات و حالت های جوشکاری:

• انتخاب روش مناسب: انتخاب نوع اتصال و حالت جوشکاری مناسب، تضمین‌کننده استحکام، دوام و کیفیت جوش است.
• بهبود کارایی: انتخاب روش بهینه، سرعت و سهولت جوشکاری را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.
• کاهش خطرات: با انتخاب صحیح، خطرات ناشی از جوشکاری (مانند پاشش، عیوب جوش و …) کاهش می‌یابد و ایمنی جوشکار تضمین می‌شود.
• رعایت استانداردها: در بسیاری از صنایع، استانداردهای خاصی برای اتصالات و حالت‌های جوشکاری وجود دارد که باید رعایت شوند.
• بهینه‌سازی طراحی: دانستن محدودیت‌ها و مزایای هر اتصال و حالت، به مهندسان کمک می‌کند تا طرح‌های بهینه‌تری را ارائه دهند.

• • اتصال لب به لب (Butt Joint):

 

دو قطعه کاملاً هم‌سطح، لبه به لبه کنار هم قرار می‌گیرند و جوش می‌شوند.

 

• اتصال پوششی (Lap Joint):

دو قطعه روی هم قرار گرفته و در لبه های همپوشان جوش می خورند.

• اتصال سپری (T-Joint):

یک قطعه عمود بر قطعه دیگر قرار می‌گیرد و در محل اتصال جوش داده می‌شود. شبیه حرف T انگلیسی است.

• اتصال گونیا یا اتصال گوشه‌ای (Corner Joint):

دو قطعه با زاویه 90 درجه به هم متصل می‌شوند. این اتصال می‌تواند با جوشکاری، پیچ و مهره، پرچ یا سایر روش‌ها انجام شود.

• اتصال پیشانی یا لبه‌ای (Butt Joint):

دو قطعه در امتداد لبه‌های خود به هم متصل می‌شوند، به طوری که لبه‌های آن‌ها در یک راستا قرار می‌گیرند. این اتصال نیاز به آماده‌سازی دقیق لبه‌ها و معمولاً جوشکاری، لحیم‌کاری یا استفاده از چسب‌های قوی دارد.

انواع روش جوشکاری

روش‌های جوشکاری به دو دسته تقسیم می‌شوند:

1. ذوبی (مانند قوسی، مقاومتی، اکسی استیلن)
2. حالت جامد (مانند اصطکاکی، فراصوتی، انفجاری)

1-جوش شیاری (Groove Weld):

• نوعی جوش است که در آن دو قطعه با ایجاد یک شیار در لبه یا سطح آنها به هم متصل می‌شوند. این شیار  قبل از جوشکاری ایجاد می شود تا نفوذ جوش به داخل قطعات افزایش یابد و استحکام اتصال بهبود یابد.  انواع مختلفی از جوش شیاری وجود دارد که به شکل و عمق شیار بستگی دارند.  عموما برای اتصال قطعات ضخیم‌تر استفاده می‌شود.

2-جوش گلویی (Fillet Weld):

• نوعی جوش است که در گوشه دو قطعه ایجاد می‌شود و شکل مثلثی یا ذوزنقه‌ای دارد. این جوش برای اتصال قطعات با زاویه قائمه یا دیگر زوایا به کار می‌رود و معمولا برای انتقال تنش‌های برشی مناسب است.  به دلیل شکل هندسی‌اش، محاسبه دقیق استحکام آن پیچیده‌تر از جوش شیاری است.

3-جوش انسدادی (Butt Weld):

• نوعی جوش است که در آن دو قطعه فلزی به صورت هم راستا و در یک سطح قرار می‌گیرند و با جوشکاری به هم متصل می‌شوند. هدف ایجاد یک اتصال پیوسته و بدون گپ بین دو قطعه است.

4-جوش دکمه‌ای (Spot Weld):

• نوعی جوش مقاومتی است که با استفاده از الکترودهای نقطه‌ای و عبور جریان الکتریکی زیاد، اتصال موضعی و نقطه‌ای بین دو قطعه فلزی ایجاد می‌کند. این نوع جوش برای اتصال ورق‌های نازک فلزی به کار می‌رود.

فرآیند آماده سازی لبه ها برای جوشکاری:

آماده سازی لبه های جوشکاری شامل:

1. تمیزکاری کامل (از بین بردن زنگ زدگی، رنگ، روغن و …)
2. ماشینکاری یا شیارزنی (در صورت نیاز برای ضخامت های بالا)

3.کنترل دقیق فاصله بین قطعات و استفاده از مواد پرکننده (در صورت لزوم) است تا نفوذ کامل جوش و کیفیت بالا تضمین شود.

انواع آماده سازی لبه ها برای جوشکاری:

1. لبه‌های صاف: بدون هیچگونه آماده سازی خاصی.
2. لبه‌های شیاردار: با ایجاد شیار V شکل، X شکل، یا U شکل برای نفوذ بهتر جوش.
3. لبه‌های همپوشان: لبه‌ها روی هم قرار می‌گیرند، مناسب برای ورق‌های نازک.
4. لبه‌های لب به لب: لبه‌ها در کنار هم قرار می‌گیرند، برای اتصال قطعات با ضخامت کم.

فرآیند آماده سازی لبه ها برای جوشکاری:

• تمیزکاری، شکل‌دهی (ماشینکاری/شیارزنی)، و کنترل فاصله‌ی لبه‌ها برای جوشکاری مناسب.

انواع حالت‌های جوشکاری لوله:

1. حالت افقی: لوله در حالت افقی قرار دارد.
2. حالت قائم: لوله در حالت عمودی قرار دارد (جوشکاری از پایین به بالا یا بالعکس).
3. حالت شیبدار: لوله در زاویه ای بین حالت افقی و قائم قرار دارد.

• نماد های جوشکاری در نقشه کشی 

1. نوع جوش: نمادهای مختلفی برای نشان دادن نوع جوش مانند جوش لب به لب، جوش گوشه، جوش شیاری، و … استفاده می‌شود. این نمادها اغلب شامل خطوط و پیکان‌هایی با شکل خاص هستند.
2. طول جوش: طول جوش با ابعاد روی خط نشان داده می‌شود.
3. نوع آماده سازی لبه: شکل لبه‌های قطعات قبل از جوشکاری (V شکل، X شکل، و …) با نماد نشان داده می‌شود.
4. نوع فلز پرکننده: گاهی اوقات نوع فلز پرکننده مورد استفاده، با یک کد یا نماد خاص نمایش داده می‌شود.
5. موقعیت جوش: نمادهای اضافی می‌توانند موقعیت جوش (افقی، قائم، بالای سر) را نشان دهند.

• اتصالات جوشکاری به چه معنی است؟

اتصالات جوشکاری به روش‌هایی گفته می‌شود که با استفاده از حرارت و یا فشار (و گاهی هر دو) قطعات فلزی را به یکدیگر متصل می‌کنند تا یک اتصال یکپارچه و محکم ایجاد شود.

• اتصالات جوشکاری چند نوع دارد؟

انواع بسیار زیادی دارد، اما به طور خلاصه می‌توان به لب به لب، گوشه، شیاری، سر به سر و تی اشاره کرد. هر کدام کاربردهای متفاوتی دارند.

• اتصالات جوشکاری لب به لب و انواع آن:

اتصالات جوشکاری لب به لب، ساده‌ترین نوع اتصال جوشکاری هستند که در آنها دو قطعه فلزی با لبه‌های تقریباً موازی، در کنار هم جوش داده می‌شوند.

 در اینجا چند نوع اصلی آورده شده است:

1. لب به لب ساده (Butt Joint): ساده‌ترین نوع، بدون هیچ گونه آماده‌سازی لبه‌ای. معمولاً برای ورق‌های نازک استفاده می‌شود.
2. لب به لب شیاردار (Groove Butt Joint): لبه‌های قطعات قبل از جوشکاری، آماده‌سازی می‌شوند (V شکل، U شکل، X شکل و …) تا نفوذ جوش بهتر و کیفیت بالاتر حاصل شود. این نوع برای ورق‌های ضخیم‌تر کاربرد دارد.
3. لب به لب با لبه یک طرفه (Single Bevel Butt Joint): فقط یک لبه قطعه آماده سازی می‌شود (معمولا V شکل).
4. لب به لب با لبه دو طرفه (Double Bevel Butt Joint): هر دو لبه قطعه آماده‌سازی می‌شوند (معمولا V شکل).

5. اتصال لب به لب تخت (Plain Butt Joint): اتصال لب به لب تخت ساده‌ترین نوع اتصال لب به لبه است. در این اتصال، لبه‌های دو قطعه فلزی بدون هیچ گونه آماده‌سازی خاصی، مستقیماً در کنار هم قرار می‌گیرند و جوش داده می‌شوند. این روش برای ورق‌های نازک و قطعاتی با ضخامت کم مناسب است.  به دلیل نفوذ کم جوش،  برای قطعات ضخیم‌تر مناسب نیست و ممکن است استحکام کافی را نداشته باشد.

6. اتصالات جوشکاری لب به لب با پخ V شکل: اتصال لب به لب با پخ V شکل (V-groove Butt Joint) نوعی اتصال لب به لب است که در آن لبه‌های دو قطعه فلزی قبل از جوشکاری، به شکل V آماده سازی می‌شوند. این آماده‌سازی باعث افزایش نفوذ جوش، بهبود کیفیت و استحکام اتصال، و کاهش احتمال ایجاد عیوب جوشکاری مانند حفره‌ها و ترک‌ها می‌شود. عمق و زاویه پخ V شکل بسته به ضخامت قطعات و نوع جوشکاری متفاوت است.  این روش برای قطعات ضخیم‌تر نسبت به اتصال لب به لب تخت مناسب‌تر است

7. اتصال لب به لب با پخ نیم جناغی: اتصال لب به لب با پخ نیم جناغی (Single Bevel Butt Joint) نوعی اتصال لب به لب است که در آن فقط یکی از لبه‌های دو قطعه فلزی به صورت مورب آماده‌سازی (پخ) می‌شود. این روش برای ورق‌های با ضخامت متوسط تا زیاد استفاده می‌شود و به دلیل آماده‌سازی فقط یک لبه، نسبت به پخ V دو طرفه،  اقتصادی‌تر و سریع‌تر است.  اما عمق نفوذ جوش در مقایسه با اتصال با پخ V دو طرفه کمتر است.

8. اتصال لب به لب با پخ V دو طرفه: اتصال لب به لب با پخ V دو طرفه (Double Bevel Butt Joint) نوعی اتصال لب به لب است که در آن هر دو لبه قطعات فلزی به شکل V آماده سازی می‌شوند. برای جوشکاری ورق‌های ضخیم استفاده می‌شود و به دلیل نفوذ عمیق جوش در هر دو طرف، استحکام و کیفیت بسیار بالایی را ارائه می‌دهد. با این حال، نسبت به پخ‌های تک طرفه، زمان و هزینه آماده‌سازی بیشتری نیاز دارد.
9. اتصال لب به لب به شکل J: اتصال لب به لب با پخ J (J-groove Butt Joint) نوعی اتصال لب به لب است که در آن یکی از لبه‌های قطعه فلزی به شکل حرف J آماده‌سازی می‌شود. معمولاً در جوشکاری ورق‌های ضخیم استفاده می‌شود و به دلیل شکل خاص خود، نفوذ جوش خوبی را فراهم می‌کند، ضمن اینکه مقدار فلز پرکننده کمتری نسبت به پخ V نیاز دارد.  اما  آماده‌سازی آن نسبت به پخ V پیچیده‌تر است.
10. اتصال لب به لب U شکل دو طرفه: اتصال لب به لب با پخ U شکل دو طرفه (Double U-groove Butt Joint) برای ورق‌های بسیار ضخیم استفاده می‌شود.  هر دو لبه به شکل U آماده می‌شوند تا نفوذ عمیق جوش و استحکام بالا حاصل شود.  آماده‌سازی آن پیچیده و زمان‌بر است.

 

• اتصال لب به لب U شکل یک طرفه:

2-اتصال لب به لب با پخ U شکل یک طرفه (Single U-groove Butt Joint) روشی برای جوشکاری ورق‌های ضخیم است. فقط یک لبه به شکل U آماده می‌شود،  که نسبت به اتصال دو طرفه، آماده‌سازی ساده‌تری دارد اما نفوذ جوش کمتری ایجاد می‌کند.

 

مزایا و معایب اتصالات جوشکاری:

مزایا:

 استحکام بالا: در صورت انجام صحیح، استحکام بسیار بالایی ایجاد می‌کند.

 ظاهر یکپارچه: درز جوش در صورت پرداخت مناسب، ظاهر یکپارچه‌ای ایجاد می‌کند.

معایب:

 آماده سازی پیچیده: آماده‌سازی لبه‌ها می‌تواند زمان‌بر و نیازمند دقت بالایی باشد.

 خطای جوشکاری: احتمال بروز عیوب جوشکاری مانند تخلخل و عدم نفوذ کامل وجود دارد.

 هزینه: هزینه آماده‌سازی و جوشکاری می‌تواند بالا باشد.

 تنش پسماند: ممکن است تنش پسماند در قطعه ایجاد شود.

اتصالات جوشکاری روی هم:

ساده‌ترین نوع اتصال جوشکاری هستند که در آن دو قطعه روی هم قرار گرفته و از لبه یا سطح آنها جوشکاری می‌شود.  مزیت آن سادگی و سرعت اجراست، اما استحکام آن نسبت به سایر اتصالات کمتر است و به میزان همپوشانی بستگی دارد.

 

مزایا اتصال روی هم:

 سادگی: ساده‌ترین نوع اتصال برای آماده‌سازی و جوشکاری.

سرعت: به دلیل سادگی، فرآیند جوشکاری سریع‌تر انجام می‌شود.

تحمل خطای بیشتر: نسبت به اتصالات دیگر، تا حدی خطاهای مونتاژ را جبران می‌کند.

 

اتصال جوش گونیا یا گوشه:

این اتصال زمانی ایجاد می‌شود که دو قطعه در زاویه 90 درجه نسبت به هم قرار گیرند و جوشکاری در گوشه بیرونی یا داخلی انجام شود. این نوع اتصال بیشتر برای ساخت جعبه‌ها، قاب‌ها و سازه‌های مشابه استفاده می‌شود.  از نظر آماده‌سازی ساده است، اما دسترسی به گوشه داخلی برای جوشکاری ممکن است دشوار باشد.

 

اتصال جوش پیشانی:

اتصالی است که در آن یک قطعه به صورت عمودی بر روی سطح قطعه دیگر قرار می گیرد و شکل “T” را ایجاد می کند. این اتصال برای ساخت سازه هایی که نیاز به تحمل بارهای عمودی دارند مناسب است.

آماده سازی نسبتاً ساده است، در محل اتصال به دقت نیاز دارد تا از نفوذ کافی و جلوگیری از عیوب اطمینان حاصل شود.

 

اتصال جوش سپری (Lap Joint):

به طور خلاصه، در آن دو قطعه روی هم قرار می‌گیرند و از لبه‌های همپوشانده شده استفاده می‌شود.  این اتصال ساده و آسان برای جوشکاری است اما به دلیل سطح همپوشانی، نسبت به سایر اتصالات، استحکام کمتری دارد.

 

انواع وضعیت در اتصالات جوشکاری:

1. تخت (آسان‌ترین)
2. عمودی
3. افقی
4. سقفی (دشوارترین)

نکات ایمنی در جوشکاری:

حفاظت چشم، پوست، تنفس، و محیط از آتش و برق ضروری است.  قبل از شروع، آموزش ببینید.

دستگاه جوش تک برد و سه برد:

• تک برد، یک مدار ساده‌تر با یک برد مدار چاپی دارد و معمولاً برای جوشکاری با جریان کمتر و کاربردهای خانگی مناسب است.
• سه برد، پیچیده‌تر است، با سه برد مدار چاپی، قابلیت تنظیم دقیق‌تر جریان و ولتاژ را دارد و برای جوشکاری با جریان بالاتر و کاربردهای صنعتی مناسب‌تر است.

نحوه کار با دستگاه جوش اینورتر و مراحل راه اندازی آن:

1. ایمنی: ماسک، دستکش، لباس محافظ. محیط ایمن و تهویه مناسب.
2. اتصال: سیم‌ها را به دستگاه و قطعات وصل کنید.
3. تنظیمات: پارامترهای جوشکاری (جریان، ولتاژ، الکترود) را بر اساس نوع جوش و فلز تنظیم کنید.
4. راه اندازی: دستگاه را به برق وصل و بررسی کنید.
5. جوشکاری: شروع به جوشکاری کنید.

 

پاس جوشکاری چیست؟ | بررسی نقش و انواع پاس جوشکا | مزایا

پاس جوش، هر لایه از جوشکاری در یک اتصال است.  نقش آن ایجاد اتصال محکم و با کیفیت بین قطعات است. انواع پاس جوشکاری به هندسه اتصال و نوع جوش بستگی دارد.  مزایای استفاده از پاس‌های جوشکاری چند لایه شامل:  افزایش استحکام، کاهش تنش‌های داخلی، کنترل بهتر نفوذ جوش، و بهبود کیفیت سطح نهایی جوش است.

با اتصالات جوش شرکت شایان پترو تاسیسات پارسه، خیالتان از استحکام و کیفیت راحت باشد.

برای مشاوره رایگان و کسب اطلاعات بیشتر درباره محصولات می‌توانید با ما تماس بگیرید.

شماره تماس: 2403 8817 021

شماره تماس: 8046 220 0912

سوالات متداول در مورد اتصالات جوش:

مطالب مرتبط …